Wat doe jij het liefst?
We vragen deelnemers aan onze Yes! We Connect programma's altijd hun favoriete beelden te kiezen. Wat is jouw voorkeur. Een van de vragen die we vaker stellen is: Wat doe jij het liefst? Samenwerken met collega's of je verdiepen in de inhoud.
In the box or out of the box: over hokjesdenken
Vaak denken deelnemers dat we ze na het invullen van hun profiel in een team plaatsen op basis van hun antwoorden: de creatieven, de doorzetters, de .... Maar dat doen we juist niet. We plaatsen mensen niet in een hokje op basis van de antwoorden. Juist het palet aan keuzes maakt iedereen uniek, maakt wat jij in te brengen hebt uniek. Wanneer je mensen in een hokje plaatst, kan het gebeuren dat ze zichzelf nog meer in dat hokje gaan zien, in plaats van als een persoon met een heel eigen en uniek profiel. Iedereen heeft weer een andere combinatie van voorkeuren, interesse, expertises en talent. Juist die combinatie zorgt ervoor dat we allemaal op een eigen manier elkaar en de organisatie verder kunnen helpen.
Over overeenkomsten en verbondenheid
Op zich kunnen hokjes voor verbondenheid zorgen. Wij vinden het effectiever en uitdagender om verbondenheid te creëren met allerlei mensen op verschillende facetten van jouw unieke profiel. Je hebt dan een overeenkomst, maar je bent ook anders. Bovendien heeft ieder weer een eigen interpretatie van wat iets voor hem of haar betekent. Dat zorgt weer voor interessante gesprekstof. We maken in onze programma's teams op basis van één gezamenlijke overeenkomst. Zo deel je iets met elkaar, maar ben je juist ook anders. Dat zorgt er voor dat er veel uit te wisselen valt met elkaar.
Over chaos, incubatietijd, en eureka
Ik hou van de inhoud. Me ergens in vastbijten. Ik kies bij deze vraag dan ook voor: Je verdiepen in de inhoud. Of het nu gaat om het ontwikkelen van een nieuw product of het in kaart brengen van een proces. Eerst ergens helemaal induiken. Het verzamelen van informatie en data. Dan ontstaat er vaak een moment van chaos. Het gevoel dat je er geen overzicht in weet te krijgen. Maar daar is ook altijd het vertrouwen dat je gewoon nog even moet doorzetten. Ofwel de incubatietijd: dat je het niet kunt loslaten en je brein er mee door blijft rommelen en door blijft denken. Tot er een soort eureka moment komt. Er ontstaat iets: een goed idee, een inzicht, een overzicht. Dit kan soms van korte duur zijn. Als een collega of iemand waar je mee samenwerkt kritisch is op jouw uitwerking. In een samenwerking waar je hetzelfde doel voor ogen hebt kan dat resulteren in een mooi ping-pongen tot het echt klopt. Ik hou van dat proces.
Ik voel me verbonden met iemand die ook kiest voor: Je verdiepen in de inhoud. Hoewel het verhaal of idee achter die keuze natuurlijk heel anders kan zijn dan bij mij. Dat maakt het leuk om zulke voorkeuren met elkaar te bespreken. Ik ben ook nieuwsgierig naar het verhaal van mensen die juist kiezen voor: Samenwerken met collega's. Wat maakt dat je daar veel energie uit haalt? Collega's in hun kracht zetten? Als team helemaal op elkaar ingespeeld zijn?